My experiments with blogging_The mind finger connection (Part 1)

The clock is ticking and asking me to sleep. I also intend to do the same but sometimes when your mind and fingers are connected with each other you can not simply go and sleep. You are about to give some real stuff from your mind directly to this blog.

Never ever have tried writing this type of blog in which no topic or point is around and even though you want to write something very honestly. Our thoughts are completely in sync with our surroundings. They come out of mind in accordance with the state of your current mind.

We can't simply wait until a good thought is expelled out of our mind as if such case happens, it happens with a very long duration of time. You are not allowed to look back in the content to see what you have written but when you write these kind of things as a whole you find it so surprising.

I have experienced these kind of writing in my notepad but experiencing it for the very first time in my blog. Thoughts try to be random and no specific point or matter come out of our mind when we try to take it out. It only comes out when nothing is around to keep it in a record. When we start with full supply of arrangements all the thoughts become artificial.

Let me stop here as I am very much tired of writing directly the thoughts coming out of my mind about this post.

Good night.

Let's try to open it without spill (3)...................

And now, Let's look into those plenty of textbooks. Let's try to find out whether they do a fair justice to what they contain for students.

In one of the books for class VI science, the chapter is about purification of substances, where they have briefly mentioned the methods for purification of various solid and liquid substances using different techniques. Some of they are Sublimation, Distillation, Liquefaction, Chromatography and Electrostatic precipitations. All these methods have been described with principle, method and uses with a labeled diagram. To be specific, I can raise some questions on behalf of the students for this type of explanations...................

1. First thing first. Do the students of class VI really know the exact difference between a pure and an impure substance? Do they know the basic foundations of atom, molecule, element and compound?

2. One of my students asked me a question that "sir, what is a charge?" and I replied that charge is a kind of nature of a sub atomic particle.As we human beings have two main types of nature i.e. good and bad, in the same way the sub atomic particles have two types of charges. One positive and the other negative.

I doubt, how much that student have understood out of this or how else could I have answered this question?

Now if a student of this age is unable to understand what a charge or a sub atomic particle is all about, how would he/she be able to understand Electrostatic precipitation?

3. In the method of Distillation, the diagram shows the Leibeg's condenser. The process of condensation is still very fragile in the minds of students of this age then what is the meaning of showing them these much of apparatus?

Let's take a look in the book of physics of class VII.

1. They have a chapter about sound in which topics like intensity, loudness, pitch and amplitude are explained. Wow. These poor babies don't even  know what motion is all about and how a special type of motion called simple harmonic motion takes place and we demand them to answers to the questions related to amplitudes and frequencies and densities of the medium in which sound as a wave propagates in the form of disturbance !!

2. In chemistry book of class VII, terms like Polymers, polymerization, saponification and some types of medicines like antiseptics and analgesics and antipyretics and antibiotics are explained in a very interesting manner. But, it appears interesting for a person like me as I have a clear foundation of the basics of science but for those little kids all these are yorker and googly balls delivered by Imran Khan or Wasim Akram to the batsman like Munaf Patel or Ashish Nehra !!

***

We often shout for changing the examination systems but as a teacher teaching both primary and secondary students, I strongly feel that it is very much necessary to change the design and structure of the syllabus and most importantly the unification of the course all over the country, be it a central board or a state board.

Whenever I ask them what they want to be in the future, hardly one out of hundreds raise his/her hand to become a scientist. And its completely fair. I mean, if we offer them such kind of study materials and books which they can't even understand (digesting something is way behind........!!), how can we expect them to show their liking towards science!

Science is the most fascinating and interesting subject one can ever study in his lifetime. But the hatred of students for science is increasing at an alarming rate. In the latest movie 2012, it is shown that one very young and aspirant Indian astrophysicist first predicts the end of the world but simultaneously nobody in the climax come to save him or any Indian from the upcoming devastation. On the other hand China built 3 huge arcs/ships in which rest of the world's presidents take shelter excluding India !!

I don't know how to change this but at least I try the hardest of my potential to help students in understanding the very concepts of science. I have my limitations of which the first and foremost is the course confinement. Being in the profession of tuition class, I can not take the freedom of going off topic to explain some very interesting concepts considering the crucial factor of course completion.

But we will have to do something in favor of our future generation to keep them in the parallels to other countries.

Let's try to open it without spill............

End.

Let's try to open it without spill...................(2)

Yes, I want to discuss the most burning issue of our educational system. The course design and curriculum. I will not try to generalize it but just to mention what is going on in the schools running primary sections.

I don't know is there any rule or circular out for all the schools of Gujarat whether or not having the same text book for primary and secondary sections. But one thing for sure that if there would be any such rule than all the schools are committing a sin in their primary sections. Let us have some details.

1. Zenith School.

For class V and VI students they have selected some private publication books of which a single book of any subject costs more than 100 rupees. This is not all. In every subject they ask the students to buy a worksheet designed by some private publication of delhi which alone costs again more than 100 rupees per subject. Suppose a student is in class VI then only for the subject of maths he/she has to spend approx 200 rupees only for books.

2.Bright school.

This school has a very unique system of course curriculum as they have two various types of text books for one single subject. For example in class VII in maths, they have selected Gujarat board text book for main course and also oxford publications for some extra chapters. The chapters selected from the book of oxford are very few but for that a student has to spend total of 139 rupees just for a single subject.

 3. Baroda high school.

In this school the whole course is adopted from oxford publication and the cost of books are on an average 125-140 rupees per subject. They don't consider our state board text book important or meaningful as they just demand only oxford publications for all primary classes. I don't know why our educational board not interfering in this matter and why not insisting this schools to strictly follow only Gujarat board text books.

4. Ambe vidyalaya

This school have gone far beyond. In class VI and VII for the subject of science, they have selected a very new publications which have divided the subject of science in three different parts viz physics, chemistry and biology. Each part has its own text book containing 5 to 6 chapters costing around 130 rupees each. So for all three parts students have to spend round about 300 rupees. And again no state board text books for other subjects as well. For mathematics they prefer NCERT book and for Social sciences some new publications.

5. Vidyani vidyalaya

This school has broken all the barriers of selecting a course material and books as they don't prefer state board text books in primary sections as well as in secondary sections. Yes, they have selected NCERT course for the subject of science in class VIII and class IX. Now what happens is when students of this school take admission in class X they have to study from state board text book of science for the examinations of S.S.C. but there is no sync of the chapters and topics of previous standard books and the book of class X.

This information just gives a surface idea of what is happening and has happened over some past years in our schools. The passive side of students' educational life is what we have seen in such kind of book world. But when the matter comes to students, how do they respond to all these ?

[to be continued.............]

Let's try to open it without spilling...............(1)

Just coming from my friend's house. There, we were discussing general issues with his elder brother and he pointed out one very important observation which completely suits with what I have been feeling for so many days in my mind. Let me share it with you.

Have you ever seen your mother at home opening a brand new Oil container (tel no dabbo) by herself without taking your or your father's help? Well, It is very obvious to take others' help in this matter because the design of that container is so odd and especially the mouth that no one can open it without spilling the oil over the floor.

Today so many oil producing companies are there in India and they provide this product in the same typically designed container without any innovative ideas being implemented over it so that even a child can open it without applying much labor. Since long the same design is making our nerves tight and fingers scraped in opening the container.

Why am I discussing this incident and what it has to do with the questions bumping in my minds??

Well, The central idea behind this is to improve the design of this container. Right? But nobody come up with a convenient solution. Why??

The answer is : Lack of creative thinking. From the very childhood of ours we are taught to follow others' footsteps. We are wrongly compared with first and second ranker of the class without noticing our hidden talents. A 10 or 11 year boy or girl is asked to sing a composition so perfectly which Lata or Asha Or Rafi had sung in a fully equipped recording studio with his or her own mood or charm. Nobody ask them to sing something original. Assessment is done on the strict comparison basis only. Individuality meets its death from the childhood. The Pakistani singers promise some innovative creations thanks to the absence of Asha and Lata there. Huh...!!

Indian scientists are least famous and earning nothing compare to Indian film stars and cricketers irrespective of their priceless contribution to the nation. Common man of India is less interested in Science and technology compare to Stock market and sensations.

Why?? I think, behind all these situations and circumstances is our EDUCATIONAL SYSTEM. And I reached to this conclusion by experiencing certain very misguiding and confusing things in this system................

I am trying to figure it out one by one.............

[to be continued.........]

હિન્દુસ્તાનનું દિલ જુઓ..........

પ્રિયદર્શન..........હિન્દુસ્તાનનું દિલ પારખનારો ઝવેરી.

કારણ?

જરા યાદ કરીએ માલામાલ વીકલીના શરૂઆતના દ્રશ્યો. લાહોલી ગામની મંજીરા નદીના ખળખળ વહેતા પાણી સાથે પણીયારીઓ અને બળદગાડાના ફરતા પૈડા સાથે ઢળતી સાંજનું એ દ્રશ્ય. કે પછી હલચલ ફિલ્મના એ દ્રશ્યો જેમાં નદીની કોતરોની વચ્ચેથી નીકળતી કેડીઓમાં એકની પાછળ એક જોડાઈને ઠાકુરના ઘરે પહોચતું અનપરા ગામનું માનવ મહેરામણ. અને બુદબુદા ગામની લોકલ બસમાંથી ઊતરીને પોતાની દુકાન ખોલતો વાળંદ બિલ્લુ. અને વિરાસત તો પ્રિયદર્શને ભારતીય સિનેમાને આપેલી ભારતીય ગામડાઓની અદભૂત વિરાસત છે.

 

હેરાફેરી નો પેલો પાક્કો મરાઠી માનુસ બાબુભાઈ તો બોલીવુડના અમર પાત્રોમાનું એક છે. તો ભુલ ભુલૈયામાં ભારતીય હવેલીઓની રચના અને ભૂત-પ્રેત અંગેની અનેક શંકા અને સમાધાન એકદમ હળવાશમાં કહેતા પ્રિયદર્શનને ક્યાં વાર જ લાગે છે? ડોલી સજાકે રખનામાં અક્ષય ખન્ના અને જયોતિકાને પોતાનો એકબીજા તરફનો પ્રેમ છોડવા મજબુર કરે એવા નાનું કુટુંબ સુખી કુટુંબ અને સંયુક્ત કુટુંબના લાજવાબ રીતે વણેલા તાણાવાણા અને મછવારોની નીડર અને નિખાલસ દુનિયા.........

 

આજનું એડવાન્સ ભારત બાહ્ય રૂપરંગ બદલી રહ્યું છે, પણ એનાથી એક દેશ તરીકેની જે ઓળખ, જે મજબૂતાઈ, ભારતના ગામડાઓએ બક્ષી છે એ થોડી છુપાઈ જવાની છે? પ્રિયદર્શનનું કામ બહુ વખોડાય છે અને એમ કહેવાય છે કે એની ફિલ્મો ઓરીજીનલ નથી હોતી. પણ તો શું થઇ ગયું? તમે કોઈની સ્ક્રીપ્ટ કે સ્ટોરી ઉઠાવી શકો પણ જ્યારે કેમેરો ફેરવવાનો આવે ત્યારે કેટલા ડાયરેકટર પ્રિયદર્શનની જેમ આવો કમાલ બતાવી શકે છે?

 

એમણે એમના મનના કેમેરાથી આપણને હિન્દુસ્તાનના દિલનું અદભૂત દર્શન કરાવ્યું છે અને હજી કરાવતા રહેશે.............

 

મારું તો મન થાય છે કે આવા જીવંત દ્રશ્યોથી ભારતીય ગામડાઓને પરદા પર જીવંત કરનારા આ વિરલ વ્યક્તિને એક સલામ કરવાની.................

 

સલામ પ્રિયદર્શન......................

Happy Diwali.............

Is it possible to write few good words without any topic or any inspiration?

Why not? If your heart is filled with sheer joy and moments of happiness, you can put anything you want.
Well, I wanna write something about this festival of colors, crackers and commencement of new year.

DIWALI

At least a month before we come to know that this festival is approaching and we start various types of preparations. The procedure begins with making our home neat and clean and buying some real good stuff which can add up the beauty of our home sweet home. May it be painting the walls or buying new furniture or adding some decorative articles, along with it some interior designing begins and our mom proves to be the expert of all these things compare to any certified interior designer in this aspect.

Then comes the preparation of various types of naasta. Visit any random house of a Gujarati family and you'll definitely find faafda/chora-fadi and mathiya over there. These is our culture and our heritage. Along with it we make various kinds of farsaan and sweets. Some famous specialties and varieties can also be seen at times.

Before one week or so people start buying new cloths and merchandises. Latest fashion remains the choice of youngsters and some standard ethnic wear is preferred by elders. Kids have the highest enthusiasm of wearing new clothes. Show off and pricing remains the main issues among people.

Then crackers, nowadays we come across various types of advertisements of eco friendly DIWALI and lots of advises of not lighting crackers to stop environmental pollution and its quite true upto certain extent, but still the real joy of celebration is in lightning all the crackers up and above the sky and making it colorful. Isn't it?

Ohh.........!! I recall my school time when I was asked to write essays on this type of subjects and today I have done the same thing..........but still........

I love this festivals and slowly slowly I have started loving my habit of writing too................

HAPPY DIWALI AND JOYFUL NEW YEAR TO ALL....................

Cars_લાગણીઓને વાચા આપતું અદભુત એનીમેશન મુવી.........

તમે સ્વદેશ જોયું છે? એમાં શાહરૂખ ખાન પોતાની દાઈમાં ને મળવા અને પોતાનો ખાલીપો ભરવા ઈન્ડિયાની મુલાકાતે આવે છે અને પછી એ જ દેશ એનું સમગ્ર વિશ્વ બની જાય છે................

કટ ટુ Cars........

એક એવું એનીમેશન મુવી જેમાં સંવેદનાઓ અને લાગણીઓ ઠાંસી ઠાંસીને ભરી છે. જીત માટેની તલબ અને પ્રસિદ્ધિ માટેની ઘેલછા, રેસિંગ ટ્રેક પર ઓવરટેકિંગને લીધે ઉદભવતો એડ્રીનાલીન રશ, ઉગતા સુરજને પૂછવાની માનવીય મનોવૃત્તિ, ઝાકઝમાળ અને પ્રસિદ્ધિની સાથે સાથે આવતો નશો........

અને પછી જીવનચક્રની બદલાતી ઘટમાળ, એક અજીબોગરીબ વળાંક, એક નવી જ દુનિયા જે કેમે કરીને પોતાની લાગે એમ નથી. એ ઝુરાપો, એ તડપ, એ પોતાના વિશ્વમાં પાછા ફરવાની નાકામયાબ કોશિશો, એ પરિસ્થિતિ સાથે સમજોતા કરવાની વિચારધારા........

ધીમે ધીમે કરીને વિચિત્ર લાગતા આ એનીમેશનના પાત્રો જીવંત લાગવા માંડે છે, એમના રંજોગમ આપણને આપણા હોય એવું લાગે છે, એક ટાયરથી લઈને ટ્રેક્ટર જેવી વસ્તુઓમાં જીવ રેડાવા લાગે છે અને ફરી શરુ થાય છે લાગણીઓનો વરસાદ.........

નવા નવા લોકો છે, નવો પ્રદેશ છે, અને એમની પોતાનામાં જ રચી કાઢેલી એક અલગ જ દુનિયા છે. ધીમે ધીમે એમના વ્યર્થ લાગતા પ્રયત્નોમા સાથ આપવાનો એહસાસ થાય છે, એમણે સજાવેલા સપનાઓની નજીક જવાનો મોકો મળે છે, એમની ખાસિયતો જોઇને પોતાની આવડતો ઓછી પડતી જણાય છે..............

અને કોઈ પોતીકું લાગવા માંડે છે. હા,અહિયાં પણ એક સરસ મજાની લવ સ્ટોરી છે બે કાર વચ્ચે. માનો યા ના માનો પણ કોઈ પણ યશ ચોપરાના મુવી કરતા ક્યાંય વધુ રોમેન્ટિક છે. એક બીજાને સમજવાનો અવસર આવે છે, પોતાને ગમતા સ્થળે પોતાને ગમવા લાગેલા કોઈની સાથે જવાનો ઉમંગ છે,એની સાથે વિતાવેલા હસીન પળોની યાદો છે.........

એની સાથે છે કોઈએ સપનાઓના તૂટ્યા પછી સાચવેલો કાટમાળ, એનો ખાલીપો, એનો અજંપો.......

અને ફરી શરુ થાય છે એક રેસ........શ્વાસ થંભાવી દે એવા કોઈ સીન એમાં નથી, કારણકે......... એમાં છે માનવતા મ્હોરે એવો પ્રયાસ. પોતાનાઓને પાછા મેળવવાનો એહસાસ, અને એક હેપ્પી એન્ડીંગ.

હા.......સાચ્ચેજ, ભલે એ કાર દ્વારા બતાવ્યું હોય પણ છે તો આખરે માનવીના હૃદયનું જ પ્રતિબિંબ. આ દુનિયામાં ગમે તેટલો બદલાવ આવે,પણ માનવીનું મન તો સદાય લાગણીઓની કુંજ ગલીઓમાં જ ફરતું રહેશે. એની લાગણીઓમાં કદી ઓટ નઈ આવે. અને જ્યારે આવી લાગણીઓનો ઉમળકો ઉભરો બનીને બહાર આવ્યો હશે, ત્યારે સર્જાઈ હશે એક અવિસ્મરણીય કૃતિ............

Cars........

Amit Trivedi : The new age music director of bollywood

One or two years back, I saw Abhijit Sawant of Indian Idol fame with a new album "Junoon". I liked the title song too much and especially its composition. At that time I saw the name of Amit Trivedi as a music director but never thought that this name is going to take the place of Shankar-Ehsaan-Loy from my favourite list of music directors after Rahman Saheb.

And then came Aamir. A totally hatke movie showing a new face of terrorism. I was very much influenced by its music and especially the sufi composition "ha rahem". I remained at my seat in the auditorium to take a look at the credits for music director. And finally the name came...........Amit Trivedi. A flash in my mind and I memorised the junoon song instantly. Came to home and for few days fetched UTV movies for this song as they were showing full songs of those movies which were under the production of UTV and found the same song once or twice.

Some months passed.......

13th february 2009. I went to see Dev D. Awesome movie. Very much bold in its true sense, and the biggest foundation stone of this movie was its music. Again saw the credits...........Ohh my God!! It was Amit Trivedi again. Immidietly installed all the songs in my cell. One after another for two days continuously. And finally I saluted this gem.

I joined his community on orkut and came to know that one of the songs of the latest release Wake up S!D was composed by Amit. The song is iktaara. His best composition ever. Ohh man........you really rock.....!!!! Rehman Saheb's music gives the best of the music feel and a total uniqueness to the song, be it dil se or chiggy wiggy. But Amit's songs.......I must say that all his songs have soul. A real soothing and mesmorising. Its like someone is touching your heart with music.

He is promising and remember my words..........

He is goin to rule the bollywood very soon.............

I am your big bigg fan Amit, love your music a lot.............

આપણું જીવન સાચે જ આપણું હોય છે? (2)

હર ફિક્ર કો ધુએમેં ઉડાતા ચલા ગયા.......મેં ઝીન્દગીકા સાથ નિભાતા ચલા ગયા......

સાથ જ તો આપીએ છે આપણે આપણી જિંદગીને, તો પછી આ ચર્ચા શેની છે??

અનુરાગ કશ્યપનું નો સ્મોકિંગ યાદ આવે છે. જબ ભી સિગરેટ જલતી હૈ મૈ જલતા હું.......શું લાજવાબ રીતે એણે સ્મોકિંગને જીવનની આઝાદી સાથે સરખાવ્યું છે. અરે ઉડાવીદો બધું ધુમાડામાં અને બેફીકર બનીને મસ્ત મૌલાની જેમ જીઓ યારો......

બસ ને........ખાલી વાતોમાં જ આવી આઝાદી અનુભવાય છે ને? કાલે સવારે ક્લાસમાં જવાનું છે, પેપર્સ ચેક કરવાના બાકી છે, ઘરમાં કબાટ કરાવવા માટે રંગરેજ ને બોલાવાનો છે, ભાઈબંધની મેરેજની ગીફ્ટ ખરીદવાની છે, પાસબુકમાં એન્ટ્રી કરાવવાની છે, શોપિંગ કરવાનું છે, અને દિવાળીમાં ફરવા જવાની ટીકીટ બુક કરાવવાની છે.

અલા આનો કાઈ એન્ડ છે કે નઈ? હા હા હા..........છે ને જિંદગીની અજીબ માયાજાળ. જો જો ફસાતા એમાં.......

અરે બાપુ, આજ તો જિંદગી છે.....કભી દુર કભી પાસ આયે, કભી યુહીં મુસ્કુરાયે, કભી આયે જાયે આયે જાયે ઐસી ઝીંદગી........

આપણું જીવન આવી નાની-મોટી અનેક ઘટનાઓનું સાક્ષી છે......અને તેથી જ આપણું જીવન સાવ આપણું નથી..........

સુરજ છે, કેલેન્ડર છે, આઈપોડ છે, કોથળી છે.........અને આવી દરેક નાની મોટી વસ્તુ નિમિત્ત છે એવી અનેક ઘટનાઓની, જે આકાર લે છે આપણી આસ-પાસ. થોડીક આપણી ગમતી, આપણાથી ઘડાતી, તો થોડીક અણગમતી પણ ક્યારેક આપણને જ ઘડતી.

અરે રે......મૂળ પ્રશ્નતો અનુત્તર જ રહી ગયો.............

ચાલો ફરી પૂછી લઉં...........

આપણું જીવન સાચે જ આપણું હોય છે?

આપણું જીવન સાચે જ આપણું હોય છે?

ક્યાંક કોઈ પંખી નો કલબલાહટ, ક્યાંક વાગતું ધીમું સંગીત. ક્યાંક કોઈ બે મળેલા જીવ ની વાતો, ક્યાંક પોતાના માં જ ખોવાઈ જવાનો એહસાસ......

મન થાય છે ઘણી વાર આમાંથી કશુક બનવાનું, કરવાનું કે અનુભવવાનું. પણ........

એમ નથી લાગતું કે કંઇક આપણી પાસે હોવા છતાં આપણી પાસે નથી, કોણ રોકે છે મને આવી આઝાદી મેળવવા માંથી? તો પણ કેમ હું કુદરત ના ખોળામાં નઈ પણ એક યંત્રવત જીવનમાં ગૂંચવાએલો છું?

આપણે આપણું જીવન આપણી સ્વતંત્ર મરજીથી કેમ ના વિતાવી શકીએ......કેમ આઝાદ થવા માંગતા આપણા આ પંખીડાને સ્વજનો, કામ, મિત્રો અને દુનિયાદારી નું અદ્રશ્ય પીંજરું નડે છે?

આ જ કોશિશ આ બ્લોગની મદદથી કરવાનું વિચારું છું............જોઈએ કેટલા બંધન તોડી શકાય છે અને કેટલા જોડી શકાય છે?